Lieveheersbeestje en de moord

De foto komt van deze site waar je de tegel ook kunt bestellen.

Zijn mobiel trilde in zijn broekzak. Een spijkerbroek van Armani. Een onbekend nummer op dit vroege tijdstip. Vreemd want meestal werd hij pas gebeld vanaf het middaguur. Toch nam hij op want handel is handel.

‘Hallo?’

‘Ja, met Rachid. Ik heb je nummer van een vriend. Ik wilde graag met je afspreken.’

‘Dat kan. Waar ben je?’

‘In Overvecht aan de Camera Obscuradreef.’

‘Goed dan. Ben er met een half uurtje.’

‘Ok.’

Nordin drukte weg. Dacht bij zichzelf: welke junk wil nu om 10.00 uur al een feestje bouwen? Hij zette op een rij wat hij nog moest doen die dag. Boodschappen halen voor zijn ma. Verder? Niet veel. Chillen met zijn matties. Maar eerst deze business afhandelen. Hij had de pas er flink in en de Camera Obscuradreef was nog tien minuten lopen. Nordin dacht na. Op de havo had zijn docent Nederlands het eens gehad over de Camera Obscura. Een boek ofzo. Vet oud. Hij had niet opgelet. Wist het niet meer. Fok Nederlands, fok school. Nu was hij voetsoldaat en eigen baas. Dikke doekoe verdienen.

Maar er was nog iets met de Camera Obscura. Daar woonde die lijpe gast met zijn junkvriendjes. Oppassen dus dat ie niet geript zou worden.

Noridin passeerde de apotheek en stak de kruising over. Links het buurthuis waar hij als kleine jongen pingpong speelde. Daar doemde de troosteloze laagbouw op. Klein Sarajevo.

Een sms, zelfde nummer als net.

‘Ben je onderweg?’

Die gasten zaten omhoog. Nordin voelde in zijn zak. Hij had nog een paar bolletjes bruin en wit. Wie was hier nou de apotheker? In zijn binnenzak zat ook zijn vlindermes. Veilig gevoel.

Hij belde aan. Een zoom klonk en hij duwde de deur van het portiek open. Nam de trap naar zes hoog. Voor de deur stond de junk. Muziek klonk uit de flat: vage reggae shit. De junk was niet relaxed en gaf een blijk van herkenning. Voordat Nordin wilde vragen wat hij wilde begon hij te tieren als een jankende hond.

‘Je hebt me genaaid man. Je had slechte dope. Ik wil mijn geld terug of nieuwe shit.’

Nordin dacht: dit is niet lekker. Hij zit vast omhoog.

De junk trok plotseling vanuit het niets een mes. Wilde zijn dreigement kracht bij zetten en stak Nordin in zijn buik. Een scheut pijn trok door zijn maagstreek. Een branderig gevoel. Hij greep met een hand naar zijn buik en zakte door zijn knieën. Taste met zijn andere hand naar zijn vlindermes. Vond het in zijn Lacoste jack en stak de junk snel in zijn been. De junk schreeuwde het uit. Het varken.

Nordin voelde dat hij hevig bloedde. Hij moest hier snel vandaan en een dokter vinden. Naast het flatblok stonden altijd ambulances paraat schoot het door zijn hoofd. Moest nu snel handelen. Strompelde van de trap af. Zakte op de stoep in elkaar. Hij lag te trillen als een rietje van een junkie waarmee die crack rookt. Voelde dat dit het einde was.

Bovenstaande is een interpretatie van wat er is gebeurd in Overvecht iets meer dan een jaar geleden. Nordin T, jonge drugshandelaar, werd tijdens een vechtpartij over drugs neergestoken aan de Camera Obscuradreef door Rachid el B. Nordin overleed even later op de stoep. Rachid, levenslange junk met een strafblad van 26 kantjes kreeg acht jaar gevangenisstraf. Vlak na de moord stuitte ik op de plaats delict. Vanuit de stad fietste ik naar Overvecht en wilde weten waarom de politiehelikopter boven de wijk cirkelde. Op de plek waar Nordin stierf is nu een tegel gelegd met de afbeelding van het lieveheersbeestje. Elke keer als ik daar met hardlopen langs kom denk ik aan de moord. Hoe zou het precies zijn gegaan? Zo’n tegel is het symbool tegen pesten en geweld. Hij kost 70 euro.