Met de glijbaan naar de trein


Deze week heb ik in opdracht van het AD/Utrechts Nieuwsblad HIK-Ontwerpers geïnterviewd. Het artikel gaat over hun ontwerp voor de renovatie van station Overvecht. Aan de uitvoering daarvan wordt al een tijdje gewerkt en het is met name de trap die een ware metamorfose ondergaat. De trap was tot voor kort een betonnen kolos waar betonrot zich langzaam meester van maakte waardoor deze langzaam aan afbrokkelde. Nu is het grootste gedeelte inmiddels gesloopt om plaats te maken voor meer groen en minder trap. In het artikel lichtten de ontwerpers hun idee toe.

Het ontwerp kun je zien als je bij station Overvecht voor de trap staat. Er hangt een doek aan de boog bovenaan de trap. In het oog springend is al het groen. Je kunt er als reziger of kantoorklerk lekker in de zon zitten als je pauze hebt of op de trein wacht. Wat mij niet eerder was opgevallen is de glijbaan in de hoek. De ontwerpers vertelden er over. Het is nog niet helemaal zeker dat de glijbaan er gaat komen maar ze hebben goed op ProRail ingepraat. Het zou een unicum in Nederland zijn. Met de glijbaan naar de trein.

Het is sowieso de moeite waard om even te gaan kijken omdat recent ook Overvecht Centraal is geopend. Het gebouwtje waar ooit een winkeltje in zat (Wizzl) en dat lang leegstond hebben de drie ontwerpers van HIK nieuw leven ingeblazen. Het is opgeknapt met behulp van leerlingen en er is een foto-expositie te zien. Bewoners van de wijk kunnen de ruimte gebruiken om bijvoorbeeld te vergaderen. Het is tevens de bedoeling dat je er als reiziger in de toekomst een kopje koffie kunt drinken.

Wanneer het artikel in de krant verschijnt weet ik nog niet. Op 14 mei is in ieder geval de opening van het gerenoveerde station Overvecht. Van 14.00 uur tot 15.00 uur is er een opera (Opera in de Arena). Zo komt het originele ontwerp van de architect, het amfitheater, even helemaal tot zijn recht.

Over Wilde Inkt

Mijn naam is Simon de Wilde en ik ben verhalenverteller. Zoals elk mens ben ik dol op nieuwtjes en goede verhalen. Het mooie is dat elke organisatie/persoon of bedrijf, groot of klein, een uniek verhaal heeft. Ik help u dat verhaal te vertellen om uw zichtbaarheid bij potentiële klanten te vergroten. Wat is uw verhaal? Ik ben dit blog gestart met schrijven over de wijk Overvecht, waar ik nog altijd met veel plezier en trots woon. Inmiddels gaan de blogs ook over contentmarketing en verhalende journalistiek. Uiteraard blijf ik ook parels uit Overvecht publiceren. Meer weten? LinkedIn http://nl.linkedin.com/in/simondewilde Website http://wilde-inkt.nl
Dit bericht werd geplaatst in Overvecht en getagged met , , , . Maak dit favoriet permalink.

2 reacties op Met de glijbaan naar de trein

  1. Bewoner zegt:

    Okee, dus de operaliefhebber uit Overvecht (handjevol) is er welkom, maar alle jeugd (veel meer mensen) moeten er wegblijven, mogen er niet “hangen”, ook al kletsen ze gewoon wat met vrienden. Wat, die worden weggejaagd door Bach, in de avonduren. Waarom dan die bankjes plaatsen?

    Ik snap dit niet

    Ook toevallig dat het echt een blank feest was, terwijl Overvecht de grootste allochtonendichtheid (niks mis mee) heeft van heel Utrecht. Blijkbaar was de lokale burger niet echt betrokken bij dit spektakel. En het is vooral hopen dat de vloer blijft zitten, die is erg kostbaar, en de afgelopen 5 jaar een keer of 3 vervangen. Kost ook klauwen met geld.

    Leuk, maar een beetje wrang. Uiteindelijk toch fijn dat er nu juist stimulans is om van het verlaten stationspleintje wat meer een buurtpleintje te maken. Ik zou er graag zitten.

    • Wilde Inkt zegt:

      De opera was een initiatief van een van de bewoners uit de buurt van het station (daar dragen de dreven namen van een opera). Het is inderdaad jammer dat er volgens mij vrij weinig aandacht is geschonken aan de opening. Zo wisten slechts een handjevol mensen er van, in ieder het merendeel van de 30.000 inwoners van Overvecht heeft het spektakel gemist. Al moet ik zeggen dat het aardig druk was en veel meer toehoorders konden er niet bij.
      Ik was er dus bij en heb wel degelijk ‘allochtone’ mensen zien genieten van de opera. Toegegeven: zij waren veruit in de minderheid en of zij uit Overvecht komen weet ik ook niet.
      Voor wat betreft Bach. Die is niet zo zeer bedoeld om hangjongeren te verjagen. Volgens mij waren die voor Bach ook niet echt veel te vinden. Bach moet de reiziger een gevoel van veiligheid geven, lijkt me. Als ik hangjongere was zou ik me niet laten afschrikken door Bach, zo hard klinkt het ook weer niet uit de boxen. Daarbij nodigen die bankjes inderdaad uit om op te zitten en niet alleen als de zon schijnt. Het lijkt me dat iedereen daar plaats kan nemen.
      Tot slot de vloer. Dat is inderdaad een pijnlijk punt want die is vaak gerepareerd en ging dan vrij snel weer kapot.
      Ik zou zeggen neem er lekker plaats want het is precies de bedoeling van de ontwerpers. Het station is teruggeven aan de bewoners. Wist je dat er ook een glijbaan wordt geplaatst en dat je in het gebouwtje aan de zijkant van de trap naar een foto expositie kunt? Ook is de ruimte beschikbaar voor bewoners van de wijk om er bijvoorbeeld te vergaderen.

Plaats een reactie