Avontuur

Na een avontuurlijke reis die mij met een omtrekkende beweging toch in Utrecht bracht, kwam ik bij voorlaatste stop voor thuis: snackbar Arno in Utrecht Overvecht. Daar hoor ik dat het altijd erger kan. ‘Twee uur zaten we vast in de trein tot we terug gereden zijn van Utrecht Centraal naar station Overvecht, de laatste halte voor Centraal. Wij werden daar de trein uit gezet en nu moeten wij het maar uitzoeken.’ Een vrouw die naar eigen zeggen met 1000 studenten in de trein zat vertelt dit met een zekere verbazing aan de snackbar eigenaar. Of die het allemaal begrijpt weet ik niet. Arno komt namelijk uit Wenzhou, China. De slotvraag van de vrouw is weinig opbeurend: tot hoe laat bent u open?

Tja. Een paar minuten voor deze vraag liep ik het laatste stukje van mijn reis terug naar huis. Op station Overvecht zag de intercity waar de gestrande studenten uit zijn gekomen. Op de rotonde bij het CNV hoofdkantoor staan opvallend veel mensen. Tassen en koffers op de stoep en een flinke rij bij de bushalte. Een komen en gaan van taxi’s. En een ongewoon lange rij bij snackkeet voor de moskee. Dit tafereel is het slotstuk van een tragedie die zich eerder op de dag ontvouwde.

Thuis eet ik mijn frietje en ik besluit het journaal te kijken. Een van de items is geschoten op Utrecht Centraal, bron van alle ellende. Een brand eerder op de dag in de centrale commandopost zorgt ervoor dat er geen treinverkeer mogelijk is van en naar Utrecht Centraal. Laat dit nu net het belangrijkste knooppunt van Nederland zijn voor treinreizigers. Veldbedden werden opgemaakt in de jaarbeurs voor mensen die niet meer thuis raakten. Op de wegen nabij het station en rondom Utrecht is het chaos omdat men massaal gestrande familie en vrienden wil halen.

Na een dag werken in Amsterdam dacht ik in 45 minuten wel thuis te zijn. De metro had al een vertraging omdat er een ongeluk was gebeurt. Snel een kaartje kopen en de trein in springen maar dan roept de stem om dat op last van de politie en brandweer alle treinverkeer tussen Amsterdam en Utrecht is stilgelegd. NS medewerkers worden belaagd door forensen en reizigers. Ik besluit de metro naar Amsterdam Centraal te nemen omdat ik daar meer kans heb om dichter bij huis te raken.

Op Centraal is het ook chaos maar ik weet mij in de verlate stoptrein richting Amersfoort te persen. In Hilversum stap ik uit en ga op zoek naar een bus. Op teletekst las ik namelijk dat je echt niet meer met de trein naar Utrecht komt. Ooit in een ver verleden reisde ik met de bus van Utrecht naar Hilversum maar deze lijn bestaat niet meer. Ik moet naar Zeist en daar de bus naar Utrecht pakken. Het plein bij de bussen vult zich met ongemakkelijk wordende reizigers. Dit haalt het beste in een mens naar boven. Er rijdt volgens de dienstregeling nog welgeteld een bus naar Zeist. Ik zie het aantal mensen dat daar in wil gaan stappen en tel mijn knopen. De Taxi dan maar. Want wachten totdat NS bussen in gaat zetten kan lang duren.

Omdat meer mensen deze gedachte hebben schiet de prijs voor taxiritje omhoog. Sommige chauffeurs vragen 25 euro per persoon. Ik vind een taxi die bereidt is zijn meter aan te zetten. De taxi deel ik met drie vrouwen. In Hilversum is het lastig om uit de stad te komen vanwege het beleid van de gemeente. Eenrichtingsverkeer in combinatie met een permanent opengebroken weg. De A27 is zo genomen en dan kun je achter aan sluiten in de file op de Utrechtse ring. Deze wordt veroorzaakt omdat het stoplicht langer op rood staat en korter op groen. Logisch toch? De gemeente wil hiermee de luchtkwaliteit op de Catherijnesingel verbeteren.  

Al met al ben ik na drie uur thuis. In die tijd had ik twee maal op en neer kunnen reizen van mijn huis naar de Sprout redactie.

Ik vermoed dat de NS niets kan doen aan de brand. Maar er is op de een of de andere manier altijd iets dat er voor zorgt dat er problemen zijn op het spoor. En NS en ProRail kunnen er nooit iets aan doen. Helaas voor NS moet ik denken aan de test die zij een tijd terug deden om hevig winterweer te simuleren. De proef werd door de communicatie en pr afdeling goed weggezet in de media. Borstklopperij noem ik dat. Gaat NS volgend jaar ook een proef houden voor het geval er brand uitbreekt in het zenuwcentrum? Ze kunnen hun tijd en energie beter steken in het verbeteren van de service.

Ik reis af en toe weer met de trein omdat dit de minst slechte optie is. Maar wat mij dan opvalt is dat het in de spits zo druk is dat ik meestal geen zitplaats heb. Ook heb ik acht van de tien keer vertraging gehad met als hoogtepunt gisteren. Kortom: ik ben totaal niet te spreken over de dienstverlening van NS. Toch blijf ik van hun diensten gebruik maken omdat er geen alternatief is.